سه

اگر کشوری آرام آرام از روبناهای دموکراتیک خود بیزار بشود، می تواند دیرزمانی با حکومت مطلقه سازگاری کند؛ ولی سیاست نسخه بردار نیست. در هیچ کجا. بایستی بیچارگی از حد به در رود تا ملتی را به هجوم به سربازخانه ها بکشاند، تا با دست خالی با نظامیان مسلح پنجه درافکند. ازین بالاتر، بیچارگی باید پیوسته شدت یابد.

«وقتی دهقانان به صفِ یاغیان پیوستند و به خطرِ کشتن و کشته شدن تن دادند، البته معنایش این است که یاغیان شایستگی داشته اند، و عاقبت اعتماد آنان را به دست آورده اند»

- ولی تنها اعتماد کافی نیست.

لازمه آن بخصوص تحقق یافتن دو شرط است: نزدیک بودن سرنگونی- روزنه امید نو، رنگین کمان تازه.

#جنگ_شکر_در_کوبا

#ژان_پل_سارتر

#جهانگیر_افکاری

دو

توده مردم هنگامی تن به انقلاب می دهند و داروی تلخ را سر می کشند که از وضع نومید بشوند و تنظیم درست منافع، امتیازات متقابل، اصلاحات، همه اینها را آزموده باشند. آیا می توان گفت مردم این دارو را تحلیل می برند؟ توفانهایی بس سهمگین است که آنها را بدین سو می راند. ورشکستگی و گرسنگی، جنگ خارجی و شکست است که به جای مردم تصمیم می گیرد و گاهی هم، یک حزب انقلابی را وادار می کند تا در زمانی نامناسب برای گرفتن حکومت دست به کار گردد.

#جنگ_شکر_در_کوبا

#ژان_پل_سارتر

#جهانگیر_افکاری